Kultura arabska
Kultura krajów arabskich jest zdeterminowana religią wyznawaną przez większość społeczeństwa. Należy jednak pamiętać, iż trudno mówić o jednym islamie. Jest to religia złożona, która ma swoje lokalne odmiany, nie tylko związane z podziałem na sunnitów i szyitów. W świecie muzułmańskim bardzo trudno rozróżnić to, co świeckie od tego co związane ze sferą religijną, gdyż ta ostania przenika wszystkie aspekty życia społecznego. Wpływa na stosunki między ludźmi, kontakt przedstawicieli odmiennych płci, role zawodowe i sposób prowadzenia biznesu. Będzie również w jakimś stopniu determinować kulturę komunikacyjną w tym typie społeczeństw.

Cechą charakterystyczną arabskiej wypowiedzi jest częste używanie sformułowania insha’ Allah – Jak zechce Bóg, które jest często uznawane za fatalizm czy pokorę Arabów [1]. Kultura arabska jest kulturą ceremonialną, zatem Arabowie zwracając się do innych, niezależnie od sytuacji chętnie używają tytułów, zarówno naukowych, jak i honorowych np. hadżi – na określenie człowieka, który odbył pielgrzymkę. Tradycyjni muzułmanie zamiast imienia używają tzw. kunji, czyli określenia zarezerwowanego dla ojców lub matek, określenia ojciec, matka wraz z imieniem dziecka - najczęściej najstarszego syna [2]. W świecie arabskim, czy szerzej w muzułmańskim, mowa ciała i wykonywane gesty są czymś niezmiernie istotnym. Charakterystyczną cechą komunikacji arabskiej jest podniesiony głos i przerywanie sobie w trakcie dyskusji. Często wielu uczestników spotkania mówi jednocześnie, każdy stara się przekrzyczeć innych, a dla podkreślenia wagi swoich słów Arabowie wykorzystują wiele gestów, które często przedstawicielom bardziej powściągliwych kultur mogą się wydawać wręcz przejawem agresji np. podniesiony głos czy uderzanie pięścią w stół. Arabowie nie lubią mówić nie, a ich tak, nie zawsze powinno być rozumiane jako zgoda, dopóki nie jest powtórzone kilkakrotnie. Dodatkowo, uważają iż kwestie istotne powinny być powtórzone kilkakrotnie [3]. Rozmawiając z Arabem, należy utrzymywać kontakt wzrokowy, jednak nie bardzo intensywny. W trakcie spotkań zawodowych Arabowie odbierają telefony, witają odwiedzających, których liczba i ranga świadczy o prestiżu przedsiębiorcy.

Spóźnienia w tej kulturze są rzeczą zupełnie naturalną, mogą być niekiedy naprawdę poważne. Sprawy załatwia się powoli, ponieważ Arabowie lubią wielogodzinne negocjacje. Jeśli rozmowy utknęły w martwym punkcie, należy oczekiwać wsparcia od najstarszej osoby w gronie arabskich negocjatorów i to w jej kierunku należy się zwracać. Nigdy nie należy jednak spoglądać na zegarek – jest to traktowane jako wyraz braku szacunku [4].

Biznes z Arabami
Podczas współpracy z Arabami kilka kwestii wydaje się niezwykle istotnych. Po pierwsze niezwykle istotne jest wykorzystanie kanałów nieformalnych w prowadzeniu własnej działalności gospodarczej, ze względu na dominację powiązań rodzinnych, plemiennych czy klanowych we wszystkich sferach życia społecznego, w tym także w sferze zawodowej. Zastosowanie więzi i powiązań rodzinnych i przyjaźni jest nie tylko rozpowszechnionym, ale również ważnym i koniecznym środkiem prowadzenia działalności gospodarczej w świecie arabskim. Firmy i organizacje pochodzące z innych regionów, pozbawione koneksji, muszą korzystać z agentów i pośredników, co wiąże się z prowizjami i łapówkami. Specyfika społeczeństwa arabskiego polega na istnieniu, nie tylko w kręgach związanych z prowadzeniem biznesu, instytucji zwanej wasta (arab. mediator, mediacja), czyli osoby odpowiedzialnej za utrzymywanie kontaktów nieformalnych. Arabowie nie mają w zwyczaju przekazywania uprawnień czy obowiązków swym podwładnym, stąd też ciężar pracy i decydowania spoczywa na liderze [2]. Podejmując decyzje, Arabowie zasadniczo wybierają styl autorytarny lub ewentualnie opierają się na niewiążących konsultacjach. Nieformalność jest niezwykle widoczna podczas negocjacji handlowych. Podczas prowadzenia rozmów zawsze pojawiają się pytania o rodzinę, zdrowie i najnowsze przedsięwzięcia kontrahentów. Nie jest to jedynie sposób na rozładowanie napięcia, to przede wszystkim czas na stworzenie lub podtrzymanie więzi z kontrahentem. Rozpoczynając negocjacje, arabski przedsiębiorca zawsze angażuje się nie tylko w rozmowy towarzyskie, ale również w dodatkowe rytuały, które jego obserwatorom czy kontrahentom z zagranicy często mogą wydać się długie [5]. Spotkanie biznesowe w krajach arabskich zaczyna się zawsze od niezobowiązującej rozmowy na tematy ogólne bądź prywatne, ale zawsze niezwiązane z zagadnieniami dotyczącymi współpracy. Jest to czas potrzebny na poznanie się, wytworzenie przyjaznej atmosfery i zdobycie szacunku. Ważną zasadą islamu są też zakazy alimentacyjne, czyli zakaz spożywania wieprzowiny oraz alkoholu, co wpływa również na biznes w krajach muzułmańskich [6].
 
Żydowska kultura komunikacji
Pod względem komunikacyjnym kultura żydowska jest niezwykle podobna do kultury arabskiej. Mieszkańcy Izraela utrzymują ze sobą bliski kontakt przestrzenny w obrębie tej samej płci, również dotyk jest tu dość częsty. Kultura izraelska ma tendencję do bardzo bezpośredniego, ekspresyjnego i nieformalnego stylu komunikacji. Izraelskie „dugri” , mówienie wprost, jest znane na całym świecie. Izraelczycy mówią, co myślą, niezależnie od okoliczności. Ten styl można interpretować jako szczery, konkretny, spontaniczny i ciepły. Jednak ludzie wywodzący się z kultur, które preferują pośrednią, powściągliwą i bardziej formalną komunikację, często postrzegają sposób, w jaki Izraelczycy komunikują się, jako niegrzeczny, nietaktowny, nieodpowiedni i arogancki. Izraelczycy są bardzo bezpośredni, mają zwyczaj zadawać bardzo osobiste i intymne pytania i poruszać osobiste tematy, również z osobami, których jeszcze dobrze nie znają. Dodatkowo gestykulacja jest bardzo żywa, a mowa głośna i ekspresyjna. Izraelczycy często sobie przerywają [7]. Izraelczycy są bardzo elastyczni i lubią elastyczne podejście do problemów. Należą do kultury polichronicznej, co oznacza, iż wykonują w tym samym czasie wiele czynności, często nie oddzielając życia zawodowego od prywatnego, zwłaszcza dotyczy to sfery biznesowej, gdzie np. transakcje biznesowe są omawiane w parku podczas spaceru z dziećmi. Izraelczycy wyznają zasadę i wszystko podlega negocjacjom, które zawsze należy podejmować. Podjęcie próby negocjacji jest zawsze doceniane. Izraelczycy nie zwracają często uwagi na szczegóły i estetykę. Jest dla nich ważne, aby idea była zrozumiała, a dopracowywanie szczegółów jest uznawane często za zbędną stratę czasu [8].